Türkiye’de…
Halkın gündemi ayrı siyasetin gündemi apayrı…
Halkın gündemi;
Ekonomi…
Yani geçim derdi…
Yani maişet sıkıntısı…
Siyasetin gündemi;
Kavga… Birbirini yeme… Ve iktidar savaşı…
Siyasetin halkla ilgisi,
Neredeyse,
Türkiye’nin, Suriye halkına ilgisinden daha az…
Halk,
Kendi haline bırakılmış; adeta kör tuttuğunu öpüyor.
Siyasetin üç ana gündemi:
—Bahçeli’nin başlattığı “Terörsüz Türkiye Projesi”,
—İktidarın başlattığı “CHP’siz Türkiye Projesi”,
—CHP’nin başlatmak zorunda kaldığı “Self Savunma Projesi”…
Üç projenin halka faydası?
Sıfır, elde var sıfır…
Taraflar ne diyor?
—Bahçeli;
 “Terörsüz Türkiye Projesi” sene sonuna kadar bitmeli…”
—İktidar;
“Her ne suretle olursa olsun; CHP’siz Türkiye ve muhalefetsiz bir siyaset tesis edilmeli…”
—CHP;
“İktidar, elinden geleni ardına koymasın! Azdan az çoktan çok gider…”
Neler oluyor? Ne olmuyor?
İktidar,
CHP’ye… Tankla/topla saldırıyor,
Terörsüz Türkiye Projesini… İpe un sererek savsaklıyor…
Ama CHP’ye saldırdıkça…
Kendisi kan kaybediyor, kendini zayıflatıyor ve iktidar karşıtlığını artırmakla kalmıyor; pekiştiriyor da…
Özellikle,
“CHP’siz Türkiye” için CHP’ye vurdukça; CHP’nin Türkiyelileşmesine ve Türkiye’nin CHP’ye yakınlaşmasına hizmet ediyor.
Muktedir ve güçlü gibi davrandıkça… Ne kadar zayıfladığını izhar ediyor.
Tam bir paradoks…

Madem ters etki oluşuyor; o halde neden vurmaya devam ediyor?
Galiba Akıl, akıldan üstün geliyor…
Yani
Birileri…
Başarısızlığı garanti bir operasyonu, “kusursuz proje” diye; iktidara yutturabilecek kadar akıllı…
İktidar
“Kaderin üstünde bir kader vardır” diye hamaset yaparken…
Birileri
 “Ne yapsalar boş; iktidarı da aşan muktedir bir akıl vardır” pratiğinde…

Maalesef İktidar tarihi tekerrür ettirmekte oldukça kararlı ve son derece azimli…
Bugün yaşananlar, yaşatılanlar…
Korkunun attırdığı adımlar ve aştırdığı çizgiler…
Tıpkı 1957-60 arası… Demokrat Parti devri gibi…
O zaman da,
İktidar,
Çok büyük oy kaybetmiş ve düşüşteydi…
Ama İktidar gücünün şehveti zirvedeydi…
Kedisi sütte çıkmış ak kaşık; sorun ise sadece muhalefetti.
CHP’siz Türkiye yaratmakta çok azimliydi.
Yargı kılıcı silindir gibi; geleni kesiyor, gideni biçiyordu.
Aynen Bugünün İstanbul Başsavcılığı gibi…
Yargının bir kısmı; adaletin yargısı olmaktan çıkmış, iktidar yargısı halindeydi.
Yetinilmedi; daha radikalleşildi…
Tarih, Nisan-1960…
Tahkikat Komisyonu kurulmak istendi… Kuruldu da…
O esnada,
Kendine Muhafazakar Demokrat diyen ve iktidardan nimetlenmeyi her şey bilenlerin ifrit olduğu İsmet İnönü şu tarihi ikazı yaptı:

“Şimdi ihtilal; iktidarı bir defa eline geçirmiş olanlar tarafından yapılıyor… Seçimle iktidara geliyor, devletin vasıtalarına el koyuyor,
Seçimle gitmek ihtimali ufukta görüldü mü; ben, buradan gitmem telaşına düşüyor!
Tarih kürsüsünden halinizi seyrediyorum.
Suçluların telaşı içindesiniz. Ne oldu, telaşınız ne?..

Eğer bir idare insan haklarını tanımaz,
Baskı rejimi kurarsa, o memlekette ayaklanma olur…
Şimdi mevzu bahis olan mesele bu…

Beni dinleyin!
Biz böyle ihtilal içinde bulunamayız.
Böyle bir ihtilal bizim dışımızda; bizimle münasebeti olmayanlar tarafından yapılacaktır…
Eğer bu yolda devam ederseniz; sizi ben bile kurtaramam."

************

Günün Üç Sözü

Birincisi benden:
Muhalefet çok iyi olduğu için iktidar düşmez. İktidar çok kötü olduğu için muhalefet iktidara gelir.

İkincisi Ali Şeriati’den:
—Haram lokma yerken besmele çekenlerden tiksindim!..

—“Tek hurmayla beslenen peygamber" ve "yamalı cübbe giyen Ömer" hikayeleriyle halkı kandırıp, kendileri için saray ve villalar inşa ettiler.

—Tarih boyunca din, dinsizliğe karşı değil; bilakis dine karşı savaşmıştır!

Üçüncüsü Platon’dan:
Korumakla görevli olanların yıkmaya karar verdikleri bir devleti, kimse kurtaramaz.