Ne olaylar oluyor ne olaylar...
Garip bir şekilde, hep ve tüm olayların ortasında malum kişi, yani Trump var.
Tamamen ambivalent/şizofren bir ruh hali içinde gözükerek, bir anda ortalığı karıştırıyor, birkaç saat sonra geri vitese alıyor, sonra yine tam tersini iddia ediyor.
Muska ile kavgalı gibi gözüküyor, sonra barışıyor, sonra yine buz kesiyor ortalık.
Peki bu ara ne okuyor?
Borsa bir batıp, bir çıkıyor.
Borsanın da aslında tam olarak bu.
Çünkü inişte kâğıt toplanır, çıkınca satılır.
Bu aradaki fark da birilerini çok fena zengin ediyor.
Ve aslında da bütün mesele bu. Hep buydu zaten!
Kaos çıkar, borsa düşsün, sonra düzelt, borsa çıksın, aradaki fark da cebine girsin.

Tam manasıyla vahşi kapitalizm bu!

İran/İsrail savaşı da aslında bu oyunun bir parçası.
Bu ara insanlar ölmüş, kimin umurunda...
Paraların efendileri ceplerini dolduruyor ya, gerisinin önemi yok, hem de hiç yok.
Geçen yazımda da belirttiğim gibi, gördüğümüz hiç bir şeyin aslında gördüğümüz gibi olmayabildiğini hep düşünmemiz lazım.
Efendim, İsrail İran’a saldırdı, İran da misilleme yaptı.
Bizim için iki ülke arasında pek fark yok aslında.
Bugüne kadar, bu iki ülkenin birbirleri ile oynadıkları karşılıklı, “kahpe düşman, al sana bombe” oyununu pek çok kez izledik.
Bu kez biraz değişik olsa da, aslında değişen pek bir şey yok.
Çünkü düşen İran roketlerini de görüyoruz, verdiği/veremediği hasarı da.
Tabii bir de başka bir şeyi görüyoruz.

Havada, Kıbrıs Rum kesiminden kalkan ABD, İngiliz VE Alman uçaklarının İsrail uçaklarına nasıl servis verdiğini görüyoruz.

Radar, İstihbarat servisi, yakıt servisi...
Bu ülkeler kimin?
NATO güçlerinin.
Peki yarın İran kalkıp da, bu savaşa NATO dahil oldu derse, ne olacak?
En yakın NATO ülkesi kim?
Türkiye.
Bunu bahane edip saldırırlar mı?
Bir tarafta da Rusya ve Çin’in, İran’a silah, lojistik ve mühimmat destekleri de yabana atılmamalı.

Evet, bir diğer taraftan da kazanan silah tacirleri tabii.

Zaten dünya dediğiniz yer, savaşsız hiç durur mu?
Haddim olmasa da, hem bu savaşı, ve hem de babalar gününü alıntılayarak ufak bir şiir yazdım.
Bu yazıyı da böyle bitirmek istedim.
Elbette ki, başta Şehid Babaları olmak üzere, tüm değerli Babaların günlerini bu vesileyle de kutlamak isterim.

Bana bir masal anlatsana

Ama içinde prensler, prensesler, cüceler, krallar olmasın.
Bir masal anlat bana...
İçinde her gün ölen masum çocuklar olmasın.
Açlıktan ölen bebekler olmasın.

Bana bir masal anlat, içinde koca bir dünyanın zulme karşı sessiz kaldığı olmasın.

Bana bir masal anlat, içinde insanlar açlıktan ölürken, aksıra tıksıra yiyen dindaşları, ırkdaşları olmasın.

Bana bir masal anlat, insanların ölmediği, bebeklerin ölmediği, savaşların olmadığı bir dünya olsun.

Bana bir masal anlat,
İçinde zenginlerin hep daha zengin olduğu, fakirlerin hep daha fakirleştiği bir dünya olmasın.

Bana bir masal anlat, İçinde hiçbir insanın dini, dili, ırkı, rengi yüzden öldürülmediği bir dünya olsun...

Doğru sen de haklısın, böyle bir dünya ancak masallarda olur....