Ak Parti…
Hâkim partiydi…
Yani?
Demokratik usulle… Serbest seçimlerle sürekli kazanandı…
Bir de hegemonik yapı vardı.
Neydi bunlar?
—Türk Silahlı Kuvvetleri…
—Yargı…
—Bazı derin ve kendini devletin sahibi görenler…
Erdoğan ve Ak Parti kazandıkça… Bu hegemonik yapılar “seni indireceğiz veya seni kabullenmiyoruz, git!” diyorlardı.
Erdoğan ise “iktidardan gitmem ama halka giderim” diyor… Gidiyor ve halktan aldığı yine ve yeni destekle… Mücadeleye devam ediyordu.
Çünkü;
“Ben sokaklardan geldim! Benim tek referansım halkımdır” diyordu.
Doğru ve haklı mıydı?
Tabi ki evet…
Gerçekten de…
Hepsiyle mücadele etti. Kendi tabiriyle “manşetlerle/müesses yapılarla/kendini devletin aslî sahibi” sananlarla, vuruşa vuruşa galip geldi.
Bürokratik… Askeri… Yargısal oligarşiyi yendi.
Hep, en büyük desteği… Sokaklar ve ahali idi…

Günümüze bakalım:
Yıllarca… Hegemonik yapıyla mücadele eden hakim parti bugün hegemonik bir yapı olma yolunda…
Ne diyor?
—Ülkede bir muhalefet olsun ama benim istediğim gibi olsun,
—Seçimler olsun ama benim dediğim/istediğim gibi ve ne zaman uygun görürsem olsun,
—Anayasa değişsin ama benim istediğim gibi değişsin,
—Meclis çalışsın ama benim dediğim gibi çalışsın…
Nereden Nereye…

Daha önce…
Hegemonik yapı zorladıkça halka giden iktidar… Şimdi halk desteği azaldıkça hegemonik/otoriter bir yapı olmaya yöneldi.
Daha önce…
“Sokaklar… Sokaktaki insan ve halk iradesi” diyen iktidar… Şimdi “siyaset yapacaksan; var-git Ankara’da Genel Merkezinde otur! Sokaklarda ne işin var!” diye muhalefete ayar vermeye başladı.
Daha önce…
Sokakların sesine kulak veren iktidar… Şimdi “sadece benim sesime kulak ver” noktasına geldi.

Soru:
İktidar, idealize ettiği otoriterliği getirecek bir rejim değişikliği yapabilir mi?
Bence olmaz… Olamaz...
Çünkü
Otoriter olabilmek için… Öncelikle ve özellikle, arkanda ciddi bir oligarşik yapı/çekirdek kadro olmalı.
Erdoğan’ın var mı?
Mehmet Uçum’u saymazsak; yok…
Sadece muhalfet… AKP’lilerin bile pek çoğu gayrı memnun.
En zor şey… Gayrı memnunu çok olan bir toplumu yönetmektir.
Buna rağmen…
Bir lider veya dar bir siyasi kadro… Otoriterci/hegemonik bir siyasal yönetselliği hedeflerse… Kendi takımında bile riyakarlık ve münafıklığı körüklemiş olur.
Misal;
Pek çok Ak Partili… Kapalı kapılar arkasında, “bu kadar da olmaz yani! Halkın içine çıkamaz olduk!” diye dertlenip duruyor.

Garip bir ironi:
Rusya/Azerbaycan/Kazakistan/Türkmenistan gibi ülke liderleri… Halk desteğini artırdıkça otoriterleşti…
Bizde ise…
İktidarın halk desteği azaldıkça otoriterleşme eğilimi baş gösterdi.
Bu yüzden… Otoriterist aşı bizde tutmaz.
O ülkelerde…
İktidarda olan hakim ve hegemonik partiler… Gerçekten adil ve serbest seçimler yapılsa… Az bir farkla da olsa yine kazanırlar.
Bizde ise…
Bir erken seçim olsa… İktidarın kaybetmesi kuvvetle muhtemeldir.
O yüzden…
Otoriterist aşı bizde tutmaz.
O ülkeler de dahil; hemen her ülkede… “Ekonomik sıkıntı/İktidar ve Halk tercihi” birbiriyle mutlak ilintilidir.
Ekonomi kötü ise… Halkın tercihi de iktidardan yana olmaz.
Ama o ülkeler… En azından petrol ve doğalgaz gibi doğal kaynaklara sahip olduğu için… Halka belirli bir yaşam standardı sunabiliyorlar.
Bizde ise… Hem ekonomi çok kötü ve hem de petrol/doğalgaz yok.
O yüzden…
Otoriterist aşı bizde tutmaz….

Özetlersek:
2017’lere kadar…
Sokaktaki insanı umursamayan/Kendini devletin sahibi sanan birileri… Ak Parti ve Erdoğan’a “Git” dedikçe… Halka gidip daha güçlü geliyordu.
Bugün…
Halk kendinden desteğini çektikçe… “Gitmem” demekle kalmıyor; halka giden/sokaktaki insanla hemhal olan siyasete… “Halkla ne işin var/Çekilin sokaklardan” diyor.
Dün…
Sokağın siyaseti diyenler… Bugün “salon siyaseti candır” diyor…
Dün…
CHP’yi… Sokaktan uzak/Elitist/Seçkinci diye eleştirenler… Bugün turfa elitizmin dibine dibine vuruyor…
Dün…
“Ya Hak! Bismillah!” diye yola çıkanlar… Bugün “devlet bize hak gerisi nahak” diyor…

Sonuç olarak:
Ak Parti CHP’leşti… CHP Ak Parti gibileşti…
Nereden Nereye…